devrik ırak devlet başkanı saddam hüseyin'in, 30 aralık 2006 tsi ile saat 05.00 sularında gerçekleşen idamıdır.
idam edilen kişinin kimliğini, yaptıklarını, mezalimlerini bir kenara bırakıyorum. bunlar üzerinde hemen herkes hemfikir olsa gerek. zaten kimsenin kalkıp da saddam'ın yaptığı şeyleri hoş görebileceğini sanmıyorum.
ama, sorun şu;
düşünün ki siz, beyaz bir sarayda oturan, dünyanın en güçlü konumlarından birinde bulunan insan görünümlü bir canlısınız. bir gün canınız sıkılıyor, sizden önce gelenlerin yıllar önce planladığı ve uygulamaya koymaya hazırladığı senaryoları, eyleme dökme ihtiyacı hissediyorsunuz. önce demokrasi nutukları atıyorsunuz, sonra diktatörlük rejimlerini kınıyorsunuz, "bakın bunun kitle imha silahı var" diyorsunuz. ağzı açık ayran budalası misali dediklerinize inanan halkınıza da "bu adam bizim en büyük düşmanımız, ülkemiz için en büyük tehdittir" mesajını veriyorsunuz. bunların hepsi hazırlık aşaması tabi. sonrası mı? sonrası malum, para her kapıyı açıyor. ordu satın alınıyor, savaş çarçabuk bitiveriyor, işgal başlıyor vs.
ve yine günlerden bir gün, bu işgal ettiğiniz ülkenin devirdiğiniz devlet başkanı, bir çukurun içinde bulunuveriyor. çökmüş gitmiş, yaşlanmış, bitmiş bir halde. ee bulunca ne yapılacak? yargılanacak elbet, demokratik (!!) ırak mahkemelerinde. yargılanıyor da. yargı süreci göreceli olarak uzun sürse de, karar aşaması için ışık hızında hareket ediliyor. öyle ki, kararın çarçabuk çıktığı yetmezmiş gibi uygulanması için de fazla vakit kaybedilmiyor.
saddam'ın geberip gitmesine zerre kadar üzülmedim, üzülmem de. toplu katliamlar yapan bir zavallının ardından üzülecek değilim. bana ters gelen tek nokta, idamın, soysuzca ve kasten, akıllara kazınacak bir tarihte **, adeta yangından mal kaçırır gibi yapılması ve ölüme giden bir adamın son bakışındaki aptallaşmanın, sersemliğin -belki de o korkunç korkunun- haber ajansları üzerinden tüm dünyaya ifşa edilmesidir.
son bir ayrıntı; eğer ki, toplu halde insan öldürmekten idam edilecek birileri varsa, bunların en başında, 1950'den sonraki tüm amerikan başkanlarının gelmesi gerekir. dünyanın dört bir köşesinde, binlerce insanın cesedinin üzerinde "made in usa" damgalı kurşunların bulunduğunu düşünürsek..ancak, tarih güçlü olanın elinden yazılır ve güçlü olan tarihi de hep kendi lehine işletmektedir.
