eskiden çok eskiden,ben daha çok küçükken,henüz cennet plajı otopark olmamışken mutfak oyuncaklarımı kullanarak ailenin fertlerine "size balık pişiricem" diyip, balık kraker yedirirdim.
bugün akşam bir velet geldi bize ailesiyle... oyuncaklarını toplamış getirmiş(aslında tam burada tebrik etmek gerek. "ablası bi bilgisayarını oynasın" tınılarını duymayacağımız için..) baktım içinde mutfak oyuncakları da var. oyalamak için annemin ikram ettiği balık krakerleri gösterip "hadi bunları gerçek balık gibi düşünüp pişirip yiyelim." dedim. o an çocukluğumdaki gibi oynamak gelmişti gerçekten onu içimden... veledinse verdiği yanıt "zaten benim mutfak setimde pişirilmek üzere balık var,kraker yenir zaten böyle pişirmeye gerek yok. bak bu balık işte,bunu pişiriyorsun,sonra şu servis tabaklarına koyup,şunlarla yiyorsun." oldu.
teknoloji hayal gücümüzü öldürmüştü.
plastik balık şeklinin içinde bir sıvı vardı ve ocağa tava koyup balığı da içine koyunca pişmiş balık görüntüsü yaratıyordu.
hayal gücü ölmüştü.
balık krakerler hep kraker olacak kalacaktı artık.
