suda boğularak ölüyorsanız;
önce tutabildiğiniz kadar nefesinizi tutmaya çalışırsınız. bir süre sonra kanınızdaki karbondioksit miktarı çok yükseldiği için vücut nefes almaya çalışır ve diyafram aşağı ve yukarı doğru ritmik olarak kasılmaya başlar. kısa bir süre sonra artık diyafram çılgın gibi atmaya başlar (ki bu da zaten az olan oksijenin daha hızlı tükenmesine yol açar). bu arada oksijen yokluğunda glikozu anaerobik yolla metabolize eden hücreler ortama laktik asit bombardımanı başlatır ki bu, tüm vücudunuza binlerce iğne batıyormuş hissi verir. artık nefesi tutabilme süresinin sonlarına doğru vücuttaki tüm kaslar kasılır, son bir gayretle çırpınır, ardından da daha fazla dayanamayarak nefesini bırakır.
bu aşamada doğal olarak ciğerlere su dolar. bundan sonraki birkaç dakika en zor kısımdır. ciğerlere su dolduğu anda vücut gevşer ve artık kaslar beynin kontrolünde değildir. dışarıdan bakıldığında öldü sanılabilecek kazazedenin bilinci gayet yerindedir ve vücuduna batan iğne sayısı ve onların verdiği acı katlanılamayacak düzeye gelmiştir. Bilincin kapanıp beyin ölümünün gerçekleşmesi için hala bir iki dakika vardır. tabi bu süre kişinin yaş ve fiziksel özelliklerine göre değişir. bu süre içerisinde acı çeker ama parmağınızı bile kıpırdatamazsınız. ardından vücuttaki tüm fiziksel acılar azalır ve bilinç kapanır.
