genellikle ciddi ve ağır bir depresyon halindeki insan içinde bulunduğu hali bir girdap olarak görür. aslında tamamen yanlış şeylere odaklanmanın doğal bir sonucudur depresyon ama kişi her ne kadar bu durumunun farkında olsa da bir şekilde ruhunu kötüleştiren o şeylere odaklanmamayı da kaçınılmaz olarak algılar. bu açıdan böyle bir depresyon halinin iradeyi de etkisizleştirdiği düşünülürse hastalık olabilecek ciddi bir vaka da bireyin kendi çabalarıyla kötü deneyimlerinden sıyrılıp yaşamı farklı algılarla anlamlandırmaya çalşıp normalleşmesi zor olduğu kadar sıkıntılı bir süreçtir.. mutlaka prefosyonel bir yardım alınması gerekir.
en basitinden grip olduğumuzda bile hiçbirşey yapmazsak kendi çabalarımızla bu hastalığı atlatabiliriz. ama bu yaklaşık 1 ay sürerken doktora gittiğimizde ise yaklaşık 1 haftalık tedaviden sonra bu hastalığı daha rahat atlatırız.. depresyon da böyledir. neden yardım alıp kısa sürede atlatmak varken hiçbir şey yapmayıp kendimize işkence çektirelim?
bunun haricinde hafif bir depresyon durumunda ise, yani kişi yalnızca hayatındaki bazı sıkıntılardan kaynaklanan üzücü hallerin birikmesiyle hayata karşı büyük bir soğukluk, tutunamayış, karamsarlık ve amaçsızlık hissediyorsa bu insan olmanın da normal bir duygusal sistematikliği olduğundan dönemselliği algılanmalı ve yeni farkındalıklar içselleştirilmeye çalışılmalı. belki belli bir zaman sonra kendiliğinden kaybolacaktır depresyon denilen o hal.. yalnızca odaklandığı düşünceleri değiştirip yanlış yaptığı şeyleri görerek hakikat ve anlayışa dayalı büyüyen bir yaşam sevgisini ruhuna yerleştirmesi gerekiyordur ve bu da pekala kişinin elindedir..
