ahmet kaya' nın geliştirdiği protest müzik dalında, kendisinden sonra zorunluluk gereği ortaya çıkarılmış bir tiptir ahmet şafak. ortaya çıkarılmasındaki sebep ise, reislerin bile gizli gizli ahmet kaya dinleyip, ağlamasıdır. ülkücü ideologların (!) bu duruma bir çare bulması şarttı elbet. onun için çareyi, ülkücü gençliği yatıştıracak bir ikame üretmekte buldular.
fakat her kötü taklit gibi yok olmaya mahkum bir müzik yapacaktı ahmet şafak...
çünkü ahmet kaya, ezilen tüm güruhların dinleyince kendisini bulduğu, özgün bir ses ve müzik demekti. bu ses o kadar güçlüydü ki; türk, kürt, çerkes milliyetçi, solcu, anarşist vb. şekilde ideoloji ve ırklar üstü bir paydaydı adeta.
yaşamın bizzat içinde, ezilen kesimler, farklı ideolojiler sayesinde bölünüp, kontrol edilebilmektedir. karşıt vektörlerin birbirini dengelemesi sayesinde devlet' e fazla iş düşmez bu sayede.
bu vektörel etkinin yönünün kayıp yekpare bir güç olma ihtimali, yani ezilenlerin tek ses olması olasılığı devlet denen mekanizmanın en büyük korkusudur. çünkü burjuvanın çıkarlarını muhafaza etme misyonu bu durumda imkansız hale gelecektir.
ahmet kaya' nın sesi ve müziği, bu korkuları canlandıran bir etmen olmuştur. dolayısıyla mekanizmanın dişlileri arasında yok edilmiştir. ha ahmet şafak vardı de mi muhabbetin başında?
harbiden;
