islam ahlakı, allah'ın rızasını kazanmaktan başka bir amaç gütmemekle kavileştiğinden, yine en güzel ahlakın islam ahlakı olduğu kaçınılmazdır.
çükü bir inanan ne cennet sevdası, nede cehennem korkusundan islamın prensipleri ile kendini şekillendirir. sadece allah'ın rızası için yapar * ki buda zaten ahlakların en üstününü ortaya çıkarmış olur o kişide.
bir ateist, canının tehlikede olduğu bir anda, ahlaksızca davrana bilir canını kurtarmak için, * çünkü onun için önemli olan yaşadığı bu hayattan ibarettir.
ama allah'a iman etmiş ve onun belirlediği ahlak ile ahlaklanmış bir zat, ucunda ölümde olsa, ötelerde allahın huzuruna ahlaksız vasfı ile çıkmaması için o ahlaksızlığı işlemez.
sonuçta islamda ahlakın bir prensibi vardır, standarttır ve kaynağı bellidir.
fakat inançsızlıkta ise, bir ateiste göre yapılan davranış ahlak vasıfları taşırken, diğer bir ateiste göre o yapılan davranış ahlaksız dairesinde kabul edilebilir.
velhasılı, kaynağı belli olmayan * bir davranışlar bütününü, en iyi ahlak ile ilişkilendirilmesi tamamen yanlıştır.
