bir gün bir akraba ziyareti sonrasında hep beraber dışarı çıkılmış ve arabası olanlar araba ile olmayanlar da yaya olarak evlerinin yolunu tutmaya hazırlanıyordu. babamın arabası olmadığı için, bizi götürecek olan kişinin arabasına doğru yöneldiği sırada diğer araçlar da hareket etmişti ve o arada kaldı. mahcupdu ve utanmıştı biraz, sağa yöneldi bir araç geri geri çıkarak hafifçe çarptı ona.kendi arabası olsun istiyordu en çok... durumu kurtarmak için gülümsediği ve muzip bir şekilde gülümseyerek koşar adım oradan uzaklaşmak isterken bir diğer araç onu duvara doğru sıkıştırmıştı. bizler henüz küçük olduğumuz için babamın arabaya binip sonra yanımıza gelmelerini ve bizi almalarını bekliyorduk. üzülmüştü. bizim, o anlık mahcubiyeti o anda esen rüzgara satıp, unuttuğumuzu düşünüyordur muhtemelen ama bak ben unutmadım baba. ama bunu sen asla ama asla bilmeyeceksin.
