samimi, kolay anlaşılır bir dile sahip, bu üslubu ile saroyanesk şeklinde bir "akım"ın da başlatıcısı olan ermeni yazar. hikayelerinde terkettikleri -kendisinin hiç yaşamadığı- topraklarına olan özlemini işler çoğunlukla. yüksek bir hümanizm duygusu ile terk etmeye zorunlu bırakıldıkları coğrafyada yaşayan biz türkleri, kendi milletine benzetip bize düşmanlık ya da herhangi bir kin duymadığını yer yer dile getirse de, kimi zaman yükselen milliyetçilik güdüsü ile bir "karşı taraf"tan söz edince samimiyeti hakkında soru işaretleri kafamıza doluşuyor... yetmiş bin süryani isimli bir kitabı var.
okudum.
okunmasa da olur bir kitap. hatta belki okunmasa daha iyi olur!
