nasıl oldu da ben bu başlığa bir şey yazmadım diye düşündüren yazar. e bu entry den önce bu başlıkta 258 entry var ne yazacak yeni bir şey bulabilirim ne de yazdığım farkedilir kaygısı herhalde... ankara çıkartmamın ana durağı niteliğindeki bu hayatımın yeni rengine ne desem de boş aslında. evet asıl mesele bu; tanımlarüstü bir konumda kendileri şu an ve ben işte tam da bu sebepten söyleyecek söz bulamıyorum ya kendisine... daha enteresanı ben bana içyapı itibariyle benzeyebilecek biri olabileceğine hiç inanmazdım, lakin buradan kendisi çıkıverdi karşıma... sözlük denilen olgu böyle bi şey işte; yıllardır "aranan"ı bir bahaneyle çıkarıveriyor insanın karşısına. yalnız o kadar çok aramışım ki sanki bulduktan sonra kendimden bıktırıverdim diye düşünmeye başlamadım desem yalan olur, eh bu durumda bu kişinin böyle hallerde güç tasarrufu moduna geçmesini de yadırgamamak lazım. ama nolursa olsun hep bi şekilde hayatımda var olsun insanıdır bu. umarım ben onun gözünde ilk durakta indirilecekler listesinde değilimdir; tek temennim budur. son olarak bir de kendisinin kabul etmeye bir türlü yanaşmadığı bir gerçek vardır ki o gerçeğin ne olduğunu kendisi gayet iyi bilmektedir ve hangi ruh hali içinde olursa olsun o halin dışa yansıması ona yakışıp sözkonusu gerçeğin ortaya çıkmasına aracılık etmektedir...
