doğruları bitilen yere rağmen bir şekilde bulabilme durumudur. bir eylemdir olgu olarak kalmadığı sürece.
adam allah'ına kadar ateist iken, oğluna değişik değişik fısıltılar enjekte etmekteyken, oğul kendini bulur ve bir camide imam olmaya karar verir. imam olmakla da bitmemiştir bu iş. yobaz olması gerekir. namaz kılanları sevip, kılmayanları cehennemlik bilmesi gerekir.
merakım şudur, böyle kaç evlat babası için dua etmektedir? ya da asıl sorun şu, babasının yerine cehennemde cayır cayır yanacak kadar evlat olabilmiş midir?
-babamı çağırın bana
--o cehennemde efendim
-olsun gelsin
......
-ben sana demedim mi baba, cennete gidecem diye bak sırf cennet için namaz kıldım ve burdayım amına koym. ha bu arada bu da buda huriye. kendisi budaymış. lakin dedikleri gibi sevişemiyoruz baba, uzaktan seviyoruz bir tek. mübarek bir torun bekleme yani buba.
--ben sana demedim ki cennete giremezsin, adam olamazsın dedim, adam olsaydın beni ayağına çağırmazdım
(gülme efekti)
-ben mi geleydim baba
--ananı skim senin oğlum
-burda seks yok baba
