2 sene önceydi bi ihtimal diye hazırlanmıştım sınava.. ablam girebildiyse başörtülü bende girebilirdim sınava.. böyle inanmıştım..
testler çözülmüş.. saatler feda edilmiş..
sosyal hayattan bi nebzede olsa soyutlanılmıştır.. tam bi yarışçı gibidir..
hepsi hayallerimi gerçekleştirmek için.. her hangi bi üniversitede psikoloji kazanıp yurt dışına gidicektim..
ve gelmiştir sınav günü.. değişik bi heyecan vardı.. değişikti işte.. evden koşarak çıkmıştım.. abim beni bekliyodu arabada.. arabaya bindim tam hareket edilicek çantam yook* koşarak gidilir alınır.. bi leylayımdır ki o gün çok feci.. arabada giderken herzaman hayaller kuran ben bu defa hiç bişey düşünmüyodum.. bi boşluk beynimde.. sanki boşalmış..
okulun bahçesine girilir.. burda kaderim belli olucak ne ilginç.. birileri soru sorucak.. ben cevap vericem kendimce.. bilgimce.. sonra doğru yanlış denicek.. ve sen aldığın sonuçla kaderinle başbaşasın..
tabii ilk önce sınava girebilmem lazım.. şimdi bunları düşünmemem lazım diyip sıyrılıyorum kendimden..
evet okulun bahçesindeydim.. kapıda polisler vardı.. havada hafif serindi.. ben havadan mı öyle titriyodum yoksa polislerden ürkmüş olduğum için mi?..
hayatımın hiç bi noktasında polisten korktuğumu hatırlamam.. ama o gün..
kapıya doğru yürüdüm.. evet bi tane polis gözümün içine içine bakıyodu.. dönüp kaçıp gidiyim.. yeter ki "giremezsin" "başını aç" demesini duymıyım.. sonra emeklerim geldi aklıma.. yürüdüm..
bayan polis gülümsedi.. o gülümse hala aklımda.. üstümü arayıp.. "geçin" dedi..
işte dedim işte geçtim.. hayallerime bir adım daha yakınım.. sadece bir adım daha kaldı.. giriyorum sınava.. giriyorum..
sınıfa nasıl gittim.. sıraya nasıl oturdum.. hatırlamıyorum.. sanki bi kafesteydim de şimdi özgürdüm havada uçuyodum..
sırada oturmuş.. aklıma gelen* bütün duaları okuyodum.. şimdi bütün düşündüğüm sorulardı..
bi erkek birde bayan hoca vardı sınıfta.. erkek olan bize kuralları anlatıyodu.. hiç bi tepkide vermemişti bana.. sevincim kat kat artıyodu.. bi kız daha vardı benim gibi yanlız da hissetmiyodum artık kendimi..
10 dk vardı sınavın başlamasına.. bende çaktırmadan sorulara bakıyorum.. ne kadarda kolaydı.. artık iyice uçuyodum ki.. birden diğer kız ayağa kalktı erkek hocaya doğru ilerledi.. "hocaam başörtüm sorun olmaz dimi" dedi ve hocanın aklına bile gelmeyen şeyi aklına getirdi.. erkek hoca bayan hocaya sordu ve..
"evet başörtülü arkadaşlar sınava böyle giremezsiniz" kulağımda
yankılanıyordu.. "giremezsiniz" hatırlıyorum da sadece o an "neden" demiştim.. "neden"..
öteki kız hemen çıktı.. ben çıkamıyordum.. çıkmak istemiyodum.. sadece 3 saat.. bırakın sorularımı çöziyim.. diğer arkadaşlardan ne farkım var ki.. sadece inancımı yaşamak mı hatam.. hepsini içimden söylüyodum.. sesim bile çıkmıyodu.. hani dayak yiyen bi çocuk sessizce büzülüp bi köşede durur ya.. gözlerinde hüzün ve dehşet vardır..
bayan hoca geldi yanıma hadi istersen lavobaya gitte orda aç gel dedi.. benden ne ses var ne bi tepki.. omzuma dokundu.. bu senin kaderin.. yapma böyle dedi.. o ana kadar tepkisiz durmuştum ama artık ağlamamaya boğazım isyan etti sanki parçalanıyodu.. ve göz yaşları aniden başlayan yağmur gibi akmaya başladı..
ayağa kalkıp son bir kez baktım kitapçığa.. hayallerim o kapağın altındaydı.. ama çıktım sıradan.. hoca bi kez daha "yapma" dedi..
koşarak geçtim koridoru hatırlıyorumda bütün hocalar kapıya çıkmış bakıyolardı.. aşşağıda ki lavobaya gittim.. artık sarsıla sarsıla ağlıyodum engel olamıyodum kendime..
dışarı çıktım annem gözlerinde yaş "almadılar dimi kızımı" "almadılar" ..
babam.. hayatımda bir-iki kere ağladığını gördüğüm babam ağlıyodu..
bahçenin ortasında durduğumu hatırlıyorum.. yağmur yağıyodu.. benimle yarışır gibiydi..
ve zil çaldı.. zil beynimde uğulduyodu.. camda hocalar.. "gel kızım, gir şu sınava aç başını" ne kadar da kolaydı onlar için..
annem bile peruk tak gir şu sınava emeğine yazık diyodu..
girmedim.. girmek bi an bile geçmedi aklımdan çok şükür..
açanlara hiç kızmadım.. tercih meselesi.. bu insanın iç dünyasıyla alakalı aslında.. içim elvermedi.. girmedim..
o gün hayallerimi çaldılar demek belki çok arabesk olucak ama çaldılar..
ben hiç bırakmadım yinede onların peşini.. sabrettim.. bi kapı açılıcak dedim.. neşemden hiç bişey kaybetmedim.. hep güldüm..
ve ertesi sene.. hiç haberim olamayan bi okuldan haberdar oldum.. sınavsız alıyordu.. başörtülü okuyabiliyodun.. üstelik istanbulumda.. ve psikoloji bölümü var.. işte dedim işte benim kapım.. sabrımın mükafatı..
şimdi newport üniversitesi davranış bilimlerinde okuyorum.. hayalimi gerçekleştirdim..
izninizle öğrenci seçme sınavına burdan naniiik yapmak istiyorum*
