Valla bilim ne kadar gelişti bilmiyorum. Yani zeka geriliği başta olmak üzere ana karnında bunu tespit edebilmek ne kadar doğru sonuç veriyor. Bilim yeteri kadar gelişmişse ve aldırmıyorsa öncelikli olarak "hayatta en hakiki mürşitin bilim olduğu" şu yüzyılda "Bilim düşmanı"dır. Sonrasında bencildir. çocuğumu öldüremem, öldürürsem ben nasıl anne olurum, bunun sorumluluğunda yaşayamam, edemem, yapamam soruları tümcelerin yapsından da görüleceği üzere 1. tekil şahıs üzerine kurgulanmıştır. Bununla beraber Ya çocuğum hayattan böyle de zevk alacaksa, bu yaşamı da güzel yaşayabilecekse gibi sorular soruyorsa bencil değildir, lakin bilinçaltını iyi karıştırıp bu soruların bencil sorularına kılıf olarak kullanmadığına emin olması lazımdır. Böyle soruyorsa ve tatmin edici yanıtlar almışsa bireysel olarak verdiği karara karışılmaz lakin bu bununla beraber toplumsal bir sürecin devamıdır da. Zihinsel veya fiziksel özürlülüğü, bu özürlülüğün sınırı, bu çocuk kendi ayakları üzerinde durabilse bile ileriki nesillere aktarabileceği genlerin olup olmayacağı, gen havuzunu ne kadar etkileyeceği vs vs.
Karmaşık işlerle uğraşan annedir. bu yorumları yaptıktan sonra bencilliğine, bilim düşmanlığına, verimliliğe vs bakılmadan kararı ne olursa olsun destek verilmesi gereken annedir de. Sonuçta annedir aldırsa da aldırmasa da kutsaldır.
ek: baba için büyük travma olacağını sanmıyorum, sonuçta karnında taşımıyor o cenini, duygusal bağı da sadece ileriye dönük planlarıyla alakalı hayallerden öteye geçmez. Asıl olay annenin çektiğidir.
