3 yıldır özel okulda okuyan burslu biri olarak asla nokia telefonumdan ve onun polifonik melodisinden, starbuckstan değil de okulun kantininden kahve içmekten, öküz gibi topuklar yerine bir çift spor ayakkabı, marka hırkalar yerine pazardan aldığım tişörtleri giymekten utanmadığımı bana hatırlatan dizidir.
teşekkürler, 12-13 yaşında bir kız çocuğunun kolayca kapılabileceği hayallerle süslü diziler yapmaya devam edin.
anne babalar, sizde bu oyunlara kanmayacak çocuklar yetiştirin.
(evet çok sinirliyim.)
