içinde o kadar çok şey birikmiştir ki, konuşmaya yeltensen, ne desem de bana baksa, benle ilgilense... ilgileniyor ama, nasıl daha ileriye taşısam, ben ona karşı; sınır ötesinden duygular besliyorum, ama ya haddimi aşıyorsam... ulan ne haddi, bu işin haddi olmaz, sen bence doğru anı bul ve söyle... ama ya hayır derse... desin ulan ne fark eder, sonu ölüm mü ki bu kadar tırsıyorsun... tamam yaa, diyeceğim artık... ama ya sevgilisi varsa... olsun be, en fazla kibarca reddeder... ama ben sevgili olalım istiyorum, boşver abi, ben açılmayayım en iyisi... ya ne salak adamsın be koçum sen, ortada fol yok yumurta yok git konuş be adam!!... konuşayım değil mi, ama ya arkadaş kalalım derse, ben arkadaş kalamam ki onunla bir daha... kalma anasını satayım, sana arkadaş mı yok, olmadı mı, salla gitsin... olmaz ki sallamak, ayıptır, boşver abi gerçekten, ben yapmayacağım... ya senle iş yapanın ben... ya da dur be abi, belki de haklısın, dünyamı yıkmaya değer mi, söylerim gider, evet der, hayır der, ne fark eder... hah şöyle koçum benim, yürü, tutan olursa ben döverim...
her şey hazırdır, gidersin yanına, seslenirsin, döner o arkasını... birden salak gibi kalırsın, o da sana bakar, karşılıklı suskun kalırsınız:
dışses: eh be salağım benim, bırakıyorum abi ben bu işi, ben senin taa....
işte böyle bir durumdur bu meret ey dostlar, hala yaşanmaktadır bu saçma duygu....
darısı başka sefere artık, siz öyle olmayın...
