13 yaşında takmaya başlayıp 16 yaşında çözdüğüm hede.
her ne kadar tedavi bitimi aklıma gelse de hiçbir zaman dişlerime düzenli bakmadım. dişlerim düzeliyordu fakat görüntüsü pek iyi değildi. çünkü fırçalamıyordum, kola içiyordum, elma yiyordum ve braketleri sürekli kırıyordum. her ay doktorun niye fırçalamadın azarı, her ay tellerin biraz daha sıkışması, tedavi sürecinin bitmemesi beni bunaltıyordu ama tedavi bitimi aklıma geldikçe bunları unutuyordum.
bir süre sonra teller yetmezmiş gibi dişleri aynı hizaya getirmek için doktor lastik verdi 2 poşet. bunları alt ve üst dişlere geçirip takacaksın dedi. taktıktan sonra ağzınızı konuşma genişliğinden fazla açamıyorsunuz. telleri kıracağım geldi fakat dayandım ve tedavinin sonuna geldim.
beklenen gün geldi ve telleri çıkardı doktor. aynaya bir baktım ilk başta dişlerim çok büyük geldi. sonra gözüm alıştı ve güzel bir görünüm kazandı. doktor hemen sevinme tedavi bitmedi dedi ve sabitleştirici verdi. bunları kullanmazsan dişlerin eski haline döner dedi. sabitleştirici de takma diş gibi bir şey tüm dişe oturuyor böyle. ona pek dikkat etmedim açıkçası. sadece uygun olduğum zamanlarda taktım ve bir süre sonra dişerim çok az da olsa bozuldu(sadece bir iki diş çok az oynadı yerinden ama çok dikkat etmeyen biri farkedemez). sonunda o da bitti ve komple kurtuldum. ha pişman mıyım hayır ama bayağı fedakarlık etmişim diye düşünüyorum. takanlara da nacizane tavsiye : sabırlı olun yoksa bir işe yaramaz..
