kişiyi paranoyalardan paranoya beğendiren bir psikolojidir. heleki özlenenle aranızda artık bir şey yoksa yani herhangi bir şey, ozaman daha bi pislikleşir özlem. durup dururken akıla düşmeler, bir internet sayfasında yahut bir tv reklamında onu düşünüp özlemekten deli olmalar... hepsi boşuna, hepsi boş!
kişisel telkinler bir işe yaramaz genelde ama genede denenmeli. o özlemiyor şimdi yahut o çoktan unuttu seni gibi sert telkinler hele hiç işe yaramıyor. insan kendi yalanına kendi inanıyor sonra ve daha çok üzülüyor. en etkilisi; sizi özlediğine emin olmak, onu özlemeyi kabullenmek ve ayrılığın gerekli olduğunu o kafanıza sokmaktır. neden gerekli? niye beraber olmazdık? gibi soruları bir köşeye bırakmakta yardımcı olucak bir eylemdir.
özlemek; en çok geri dönüşü olmayan birşeyi özlediğinde dayanılmazdır.
