sadece alkollü olduğumda kendime itiraf edebildiğim durum. şu an bir iki kadeh alkol aldım ve en azından bu gerçeği sözlüğe itiraf etmeye karar verdim. ateist olmadan önce din konusunda çok fazla düşündüm. bazen inandım bazen inanmadım, bazı şeyleri mantığımdan geçirdim ve bir dine inanmanın bana göre olmadığına karar verdim.
aslında içinde bulunduğum durumun bir dine inanmamak mı yoksa allah'a inanmamak mı onu da bilmiyorum ama bildiğim bir şey var ki ben bu ikisinden birine inanmıyorum.
kuran, kadınları ve eşcinselleri dövme, onlara bir hayvandan beter muamele etme hakkı veriyor, sanki onları hiç tanımıyormuşçasına davranıyor. belki de tanıyor da çoğunlukta olan kullarına hitap ediyor, bilmiyorum. benim mantığım, insani duygularım ve görgüm tam bir erkek olmama reğmen dünyaya elinde olmadan kadın veya eşcinsel olarak gelmiş hiçbir varlığa kötü davranmama müsaade etmiyor. bu durumda var olan allah (evet allah var, buna inanıyorum sanırım) beni kaybediyor.
evimde beslediğim hayvanıma baktıkça, onu sevdikçe "allah'ım ne güzel yaratmışsın" diyebiliyorum hala, ama allah'ın bu dünyaya gönderdiği kuralları anlayamıyorum bir türlü. anlamadıkça da allah'a dua etmek gelmiyor içimden. kaç kez açıp dua okumayı ve namazı kılmayı denedim ama bir türlü anlamadığım o arapça yazılar bende bir inanç uyandıramadı maalesef.
allah'ın kadınlar ve eşcinseller hakkında asında bu kadar acımasız olmadığını görmeden, bunun mantığını kavrayıp allah'a ibadet etmeden öbür dünyaya gidersem çok iyi biliyorum ki cehennemde yanacağım. ama dedim ya, bu benim elimde olmayan bir durum.
