petrucci için genelde "ruhsuz çalıyo be ağbii" derler. zaman zaman bende katılıyorum ama bu şarkının solosunda hem ruh hem de tekniği almış koymuş masaya vuruyo adam. öyle böyle değil hemde hollow years'ın budokan konserinde attığı bir solo vardır ki kendini aşmıştır, açıkcası bu şarkıda da onu yakalamış hissiyatı verdi bana.
teknik, duygu, ruh ve hız.
sadece solosu için rahatlıkla dinlenebilir. onun dışında her ne kadar dream theater şarkısı olsada şarkı gereğinden fazla uzun tutulmuş. tam bir prograsif şarkı yaratılmış mı bence hayır. e daha ne uzatıyosunuz lan? kendini tekrarlayan bir şarkı ve belki petrucci o soluyu atmasa çekilmez bile.
he velhasılı kelam yinede dinletir dream theater'dır ellere sağlıktır.
