Sidedeki jandarma kampında ailesi ile (öyle küçük çekirdek bir aileden bahsemiyorum torun tombalak, ana, kız, eş, damat, damatın annesi, damatın babası, görümce, hala, teyze, amca, dayı bütün sülale) ile benim gözlemlediğim (askerlik yaşantım boyunca) yaklaşık 10 kamp dönemi (yaklaşık 100 gün) ikamet etmişliği vardır. Kendisi gelmese bile k-1 motelini her daim akrabaları doldurur paşalar gibi yerlerdi ve içerlerdi. konutta kalan her kadına ''hanımefendi'' demek zorunluydu ve konutta kalan her erkeğe ''komutanım'' demek mecburiydi. babamın devlete verdiği vergileri ''dimple'' marka viskiler ile mehmet şener eruygur a sunarken içim kanardı. kahrolurdum.
asık suratlı, emri vaki konuşmayı seven, küçük dağları ben yarattım modelinde bir insandı şener paşa. eğer o sabah kamuflaj giyecekse botlarını askerler bağlardı. botlarını kendi bağlayamayan paşa, üzülürdüm haline belki bir hastalığı vardır derdim içimden.
bir sabah ''bir boku beceremediler'' diye haykırdı. Kuvvet komutanlarından bahsediyordu, recep tayyip erdoğan diyordu ve gözlerindeki korku ve endişeyi aramızdaki 10 metrelik mesafeden rahatlıkla okuyabiliyordum. ''çok gizli'' yazılı belgeler akıyordu konuta ve şener paşanın neden kahroldğunu anlamlandıramıyordum. evet darbenin ve planların tutmayışındandı bu korku ,endişe, hilmi paşanın t.şş.ğı masaya vuruşundandı.
o dönem veli küçükte kampa geldi, altay tokat'ta lakin kendileri sadece tuğ ve tüm generallerin kaldığı or ve kor lar için fakir yuvası olan ''G'' motelinde kaldı.
bu kamp çolaklıdadır, sideye bağlıdır. 5 adet ''k'' yani komutan villasıdır. 10 gün burada kalırlar ve 106 milyon gibi komik bir rakam öderlerdi. eğer astsubaysanız astsubay barında içebilirdiniz, yemekler bile ayrıydı subay ve astsubay diye... tam bir yaftalama yuvasıydı. eğer paşalar bir kamp dönemi daha kalmak isterlerse kendilerinden sonra gelecek ''ağa'' t.şş.klıysa ''paşamız gelecek'' taklaları atarlar, eğer gelecek ağa ''küçük ağa'' ise yan villa boş mu diye kamp komutanına emirler yağdırırlardı. içtikleri içki ve yedikleri yemek beleştir, ağaya beleş...
