bitirilen arkadaşlıklar hakkında konuşurken 'herkes kendinden sorumludur, zamanla farklı çizgiler çizip o yollardan yürüyoruz, kimse kimsenin hayatında ölene kadar var olmak zorunda değil' derken içim acıyor. o an anlattığım kişinin yüzüne bakmadan söylüyorum tüm bunları...
bir insanın size karşı zaafı varken sırf iyi bir insan diye halen arkadaşlığa devam edilebileceğine inanmıyorum. kendi egonuzu tatmin etmekten başka hiç bir şey olmayan bu arkadaşlık sizin iyi değil; aksine kötü bir karakter olduğunuzun göstergesidir zira karşı taraf söylediğiniz 'canım' kelimesinden bile binlerce senaryo çıkartabilir. haklıdır, lagalugaya da açık bir şey değildir. kesin ve nettir.
yazdığım bir yazıya karşılık 'kime yazdın onu, ne oldu?' diyen kişi cümledeki özne değilse isim vererek konuşurum. aksi durumda kıvırma yöntemlerine başvururum.
