ömrüm boyunca beni takip ettiğini düşündüğüm slogan.
15 yıl muğla'da yaşadım; okulda, evde, sokakta, tuvalette her yerde varlardı. hatta anasınıfında sınıftaki halıları yaptırmıştık bu adamlara.
geldim denizli'ye; okulda,evde,sokakta,tuvalette her yerdeler. eve taşındığımız ilk gün yeni komşularımızla oturuyoruz ve bu ulvî ses geldi. komşu teyze ayaklanıp "aa,bizim buraya overlokçu gelmezdi hiç,du ben gidip şu halıları yaptırayım." dedi ve gitti. kadının bizden kaçmak için öyle yaptığını düşündüm ama pencereden baktığımda gördüğüm arabanın çevresindeki 10 kadar kadın bunu yalanladı. böylelikle amerikan filmlerindeki gibi takip edildiğimi düşündün sanırım.
dün tüm aylaklığımla eve gelen yokuşu tırmanıyorum. arkadan gelen sesle bu arabayı fark ettim. hızlandım,apartmandan içeri girip "oh" çektikten sonra eve girdim. abim karşıma dikilmiş şaşkın şaşkın bana bakarken "ne oldu,biri mi bi şey yaptı,noluyor lan ne bu? balkonda sigara içiyordum,yavaş yavaş gelirken birden hızlandın,nefes nefese geldin. noluyo lan söyle bak?" diye sordu.
sadece "üşüdüm." diyebildim?
ne diyeydim sözlük,"overlokçu beni takip ediyor abi galiba" mı diyeydim,"overlokçudan korkuyorum mu?" diyeydim?
ha bir de şu var: 7-8 yıl önce bir şarkıyı "hey overlokçu,hayatımın aşkı mı sandın kendini?" diye algılamıştım. hala ara sıra dilime takılır. yok arkadaş,benim bilinçaltımda overlokçularla ilgili bir şey var,kesin var.
