ilk başta güzeldir. evin tek hakimi sensindir. istediğin zaman temizlik yapar, istediğin zaman yemek yersin, evi istediğin gibi döşersin, kimseye karşı sorumluluğun yoktur, müziğin sesini istediğin kadar açar, televizyonda istediğin kanalı izlersin, birilerinin pisliğiyle, kaprisiyle ya da sorumsuzluğu ile uğraşmazsın. ancak bir süre sonra duvarlar sana bakar sen onlara, kapıyı anahtarla açıp girmek zoruna gider, seni karşılayacak bir gülen surat yoktur. gün boyu olup biteni anlatmak istersin, dinleyecek anlayacak kimseleri bulamazsın. evin her türlü sorumluluğu sana aittir. kombi bozulur, tavan su akıtır, ampul patlar, musluklar bozulur, lanet edersin yalnızlığına. insana çok şey katar, belki de yaşanması gereken bir olaydır ama yalnızlık allah'a mahsustur.
