olmadığına kuvetle muhtemel olarak inanıyorum artık ama... ama... bir şey dürtüyor içimi... çelişki içerisindeyim, ben yinede de ne olur ne olmaz diyerek bir mektup yazacağım sana...
şimdi üç beş tane adam var, bana anlatıyorlar anlatıyorlar yok evrimdi yok darwindi... harbiden yok musun lan? oğlum bunca zaman kandırdılar mı beni? hani sen "ol" derdin her şey olurdu, hani her şey çok güzel olacaktı, hani kevserde kafayı bulacaktık, hani mangal keyfimiz olacaktı kevserin yanında?... yalan mıydı bu vaadlerin, kandırdın mı beni?... bu kadar basit miydi? hani sen "ol" derdin her şey olurdu...
hayallerimi yıktın, gözlerimi açan o arkadaşlara teşekkür etmek lazım, senin olmadığını gösterdiler bana... kolpa çıktın... sen de onlar gibiymişsin... ne farkın kaldı şimdi o putlardan söyle bana?: susma öyle bana cevap ver! veremezsin, çünkü yoksun...
ne çok sevmiştim lan seni, gece gündüz aklımdaydın, her gece yatmadan adını anarak dualar ediyordum, adın dudaklarımda kalan bir tebessümdü, şimdi adını anmayı bırak duymak dahi istemiyorum...
mektubu odamdaki masaya bıraktım hee, okumayı unutma ben şimdi halı sahaya gidiyorum...
