tanım:
fazla düşünmenin, bazı şeylere çok fazla takılmanın, çok fazla hayalperest olmanın bir sonucu.
ben yaptım siz yapmayın.
son 3-4 aydır bende olan bir durumdur bu. birisi rastgele, ağız alışkanlığı olduğu için bir küfür eder ve bende o küfür cümlesine takılırım ve hemen onu canlandırmaya çalışırım... ilk başlarda gülmek için yaptığım bu durum artık iğrenç bir hal almıştır, fakat sürekli o küfürlere takıldığımdanmıdır? bilmiyorum, artık kolay kolay o edilen küfürleri aklımda canlandırmadan edemiyorum. ister istemez bu oluyor, yani iğrenç bir durum...
geçen gün yaşadıklarımı anlatırsam daha iyi aklınıza gireceğine eminim.
bir arkadaşımla akşamdan sonra buluşma planı yaptık. neyse hava karardı filan arkadaşla bir yerde buluştuk... sonra kısa bir hal hatır faslının ardından, ''sigara alalım'' dedik. neyse parayı çıkarttık, yakında ki tanıdık bir markete gidiyoruz. ben o sırada arkadaşa dedim.
falcata:
hadi, girde yaşar'dan al sigarayı.
(yaşar girdiğimiz marketin sahibi, birşeyler ala ala adamla ahbap olduk.)
arkadaş:
boşver onu başka yerden alalım.
falcata:
neden lan?
arkadaş
geçen gün tek alacaktım vermedi, sikerim yaşar'ı .
işte dediğim canlandırma tam burda gerçekleşiyor arkadaşın cümlesinin devamını duymuyorum, kendime engel olamadan direkt olarak arkadaşı yaşar'ı sikerken hayal ediyorum(evet iğrenç bir şey biliyorum, fakat elimde değil, düşüncelerim bu cümlelerden sonra kontrolden çıkıyor).
neyse sigarayı alıyoruz tekrar yola çıkıyoruz, hala aklımda o iğrenç düşünceler var bir türlü atamıyorum. sonra ışıklı bir bulvara giriyoruz, ''belki ilerde ki kafelerden birine oturuz'' düşüncesiyle, yavaş yavaş yol alıyoruz. etraftan türlü türlü insanlar geliyor, sonra aniden gözüme karşıdan gelen köpek takılıyor, 12 yaşlarında bir velet almış köpeğini eline gezdiriyor. sonra o köpek yanımızdan geçen 20 yaşlarında bir gence havlıyor,
sonra genç şiddetle bağırıyor:
sikicem şimdi köpeğini! çek şunu. diyor.
bende film gene kopuyor, 20 yaşında ki genci köpeği sikerken hayal ediyorum. kendimi dünya'nın en iğrenç insanı olarak görüyorum. aklımdan atmaya çalışıyorum olmuyor!
kafamda yaşar'ı siken arkadaşımla, köpeği siken gencin düşünceleriyle, gezine gezine bir kafeye oturuyoruz. arkadaşla tavla oynamaya başlıyoruz, kafamı meşgul eden birşeyler olduğu için seviniyorum. etramızda 3 masa var fakat sadece 1 tanesi dolu. 4 genç okey oynuyor, sonra birden gençler arasından bir hiddetlenme baş gösteriyor, galiba gencin birisi taş çalmış.
sonra bir sarı saçlı genç esmer olana kızıyor:
niye taş çalıyorsun oğlum, sekiz puan geriledik.
diğeri:
bir şey olmaz, farkı kapatırız birazdan.
sarı saçlı:
sus! şimdi şu ıstakayı sokcam götüne!
beynim gene duruyor. kafama ağrılar giriyor, kendimden de küfür eden insanlardan da nefret ediyorum, hemen oradan kalkıp, arkadaşla vedalaşıp eve geliyorum... evde kimse yok. kafamda hala aynı düşünceler var ''yaşar'ı siken arkadaş, köpeği siken genç, arkadaşının götüne ıstaka sokan sarışın genç'' bu düşüncelerle başım iyice ağrıyor. kafamın başka şeylere odaklanması için açıp kitap okuyorum, yok! hala aynı düşünceleri hayal etmeyle meşgul kafam. kulaklığı takığ müziğin sesini sonuna kadar açıp dinliyorum, gene değişen birşey yok. televizyonu açıyorum gene değişen bir şey yok... başım iyice ağrıyor ve birden o ağrı midemede vuruyor, midem iyice bulanıyor, belki kusarım ümidiyle lavaboya koşuyorum, istediğim oluyor kusuyorum. sonra kustuğum iğrençliği görünce kendimden gene iğreniyorum. fakat bu seferde aklıma midemden çıkarttığım iğrençlikler giriyor. diğer düşünceler, görüntüler, hayaller beynimden nihayet çıkıyor.
ilk defa kustuğuma bu kadar çok seviniyorum...
artık sokakta edilen küfürleri duymamak için en iyisi kulaklıkla gezmek olacak galiba.
not:
anlatılanlar gerçektir. belki bu anlattıklarımın tıpda(psikoloji) bir karşılığı vardır. zaten bir rahatsızlık olduğuna eminim... fakat insanların birbirlerine veya birşeylere bu kadar çok küfür etmelerinin ne kadar saçma olduğunu anlamış bulunuyorum.
