Ne doğan güne hükmüm geçer,
Ne halden anlayan bulunur;
Ah aklımdan ölümüm geçer;
Sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur.
Ve gönül Tanrısına der ki:
- Pervam yok verdiğin elemden;
Her mihnet kabulüm, yeter ki
Gün eksilmesin penceremden!
tarihe yön veren insanın fani oluşunu bilişidir der üstad... koskoca tarih nedir ki ondan, bundan ve senden farksız bir ben'in yanında... cahit sıtkı tarancı öyle mükemmel dile getirmiştir ki aslında her beşer duygunun en üstünü; ölüm korkusunu...
edebi hali bile korkutucu...
