vizontele ve pawanekani'de de geçen bir diyaloğun, yani; zeynep toku$'un ağzından mesut çakarlı'nın ağzına fı$kıran ve fon müziği olarak da hayatın menentsiz armonisini yüklenmi$ o hazin diyalogun en can alıcı, en yürek burkan soru cümlesidir bu...
[ - nedir bu?
- içinde yaramın kabuğu var!
- yaranın kabuğu mu?
- dü$ündüm ki fotoğraf vermekten iyidir. fotoğrafa bakar bakar alı$ırsın. ama yara öyle değildir; etimden bir parçadır. ne zaman baksan acırsın.
- insan sevdigine yarasini verir mi ?]
...peki ya insan sevdiğine yarasını verir mi? gösterir mi tahri$ olmu$ tenini, gözleri kanar mı, sesi kanar mı ılık ılık..?
