hayal gücü olarak çocukların üzerinde kaçınılmaz bir tesiri vardır. ama iyi ya da kötü aynı anda olur mutlaka. sırf iyi veya kötü etkileri olamaz bir çocukta oyuncak. şöyle ki; hayal gücü dedik. yani günlük hayatta olması muhtemel olmayan şeyleri esas aldık. erkek çocukların elinde bir tabanca. tamam tabanca nın bir insanın elinde olması gayet normal. ama atıyorum sokakta yürüyorsunuz. oyuncakla vaktini geçirecek yaşta bir çocuğa rastladınız. elinde gerçek tabanca. hiçbir şey olmamış gibi yürümezsiniz herhalde. ama gerçek olmayıp oyuncak olunca durum değişiyor. gayet normal bir şeymiş gibi. çocuk tabancanın ne amaçlarla kullanıldığını neye yaradığını bilmediği için gülerek basar o tuşa ve çıkan sesle eğlenir. işte bu onun için hayal gücüdür. normal hayatta pek karşısına çıkmadığı bir şeydir ve onunla oyalanmak onu yeterince tatmin eder.
gelelim kız çocuklarının asırlardır vazgeçmediği oyuncağa; bebek. bebek hayal gücünün sınırlarını zorlamaz. çünkü sizin bebeğe yaptığınız muameleyi siz de annenizden görürsünüz. ileride yaşayacağınız o duyguyu -doğar doğmaz kolay bir iş gibi oyun oynar gibi- tadarsınız. ha öğretici yanı yok mu? fazlasıyla var tabi. evcilik oynamanın bir kız çocuğuna yararı tabii ki de vardır. ama başta da dedim ya. sadece iyi değil. hem iyi hem kötü..
sonra da geçiyoruz televizyon karşısına ahkam kesip, bu yaşta evlenilir mi, bu yaşta çocuk doğurulur mu. sen daha kaç yaşındasın adam öldürüyorsun, o tabancanın senin elinde işi ne? hani psikolojik tedavilerde çocukluğa inme tabiri vardır ya. aynen işte. suçlamamak gerekir, böyle gelmiş böyle gider. değil(!) ya bir çocuk tom and jerry izleyip arkadaşını çamaşır makinesine atıyor var mı böyle bir şey. sonra da çocuğa kız. kesinlikle yanlış. suçlu varsa ya aile de, ya da para kazanmak için, rekabet içindeki insanların çocukların hayatlarını sömüren piyasada. ortası yok yani. oyuncaksız bir çocuğun büyümesine gerçekten karşıyım. ama bu bir tabanca yerine top olsun. anneler babalar çocuklarına bebekleri bol keseden alıp hadi kızım git bebeğine bak onu emzir uyut demesin. bebeğin orasında burasındaki düğmeye basınca anne diye ses çıkıyor ya. anne ben doydum diyor. kime diyor bunu 3 yaşındaki bir kıza. gerçekten üstünkörü bakmamak lazım ve oyuncağın insan hayatınca çocukluktan gelişimine kadarki rolünün çok iyi farkında olmak lazım.
