bunu yazarken utanıyorum ama ben de böyle bir insanım işte, kabullendiler.
yön duygum sıfırdır yani sadece sağımı solumu ayırt edebilirim. bir yere ilk gidişimde muhakkak kaybolurum, alternatif yolları asla kullanmam neyse;
lisedeyken bir gün okulu astım ve beraber olduğum sevgilimin evine gitmiştik kahvaltı amaçlı yanı yanlış anlaşılmasın
daha sonrasına hatırlayamadığım bir sebepten kavga ettik ve ben kapıyı vurdum çıktım(ev etimesgutta). benim pek bilmediğim bir semtti, sonuçta ana caddeye çıkamadım, kimseye de yol soramam ben. otobüs durağını bulamadığım için sevgilimin evine geri döndüm. pişman oldum dedim kapıyı çarptığım için. yalan tabi. sonra merkeze dönünce terk ettim. yazarken bile yüzüm kızardı.
