insanlar nedense kötü bir şey olunca yaradan'a isyan ediyor unutuyor emanet olduğunu bu dünyada; verilen her şeyin ve de can'ın da o'nun olduğunu unutuyor nedense -dedirten yazısıyla kendini aklamayı bu yollu da becerememiş insancık.
merhum defne joy foster ile ilgili yazısının sonunu böyle noktalamış kendisi...
Bir heykel gibi çekiç darbeleriyle biçimlendiriyor tanrı bizi.
Bazen heykeli yaparken taşı kırıyor.
Heykel onun, taş onun.
Ama her kırılan taşın ardında, kudretli bir sonsuzluktan neden sorusuna cevap bekleyen kederli birileri kalıyor.
Korkunç bir sabah yaşadım.
Ben o kadar acı çektiysem, o genç kadının yakınları nasıl acı çekiyorlar diye düşündüm.
Eğer tanrı varsa, bunca acıyı o çektiriyor, bunca heykeli o yapıyor ve bunca taşı o kırıyorsa, o tanrıdan, genç kadının ailesine sabır ve teselli de vermesini diliyorum.
