zamanız öldü, gençti, güzeldi, gülerdi, eğlendirirdi, eğlenirdi, neşeliydi falan filan ama o çocuğun annesi olduğunun sorumluluğunu taşıyamadı bu hayatta. en önemli görevini, annelik görevini unuttu, dik duramadı. ruhunun dün yaşadığı sıkıntıyı düşündüm, aklıma hep öldükten sonra yaşadıkları, yaşayacakları geldi. acaba nasıl savundu kendisini? bu dünyada hepimiz faniyiz, bunu bilerek, bunu düşünerek yaşamalıyız.
