inci sözlük'ü severim çünkü inci, çoğumuzun içinden asla atamadığı varoşu, üzerini entellektüel zırvalarla örtmeye uğraştığı yavanlığını, basitliğini, ilkelliğini, hayvanlığını, adiliğini alabildiğine gösterip bununla eğlenenlerin ve belki bununla yüzleşenlerin yeri. tüm bunlar hepimizin içinde, patlamaya hazır, ara ara sızıyor dışarı ama biz yokmuş gibi yapıyor, janti janti geziyoruz (ama tabii siz pirüpaksınızdır, özür dilerim). birisi çıkıp ölmüş birinin arkasından nekrofil fantezileri kuruyor, bunları yazıyor, biz de "ne ayıp, ne büyük günah, aşağılıklar!" falan diyoruz. aferin bize. vicdanımız pırıl pırıl oldu şimdi. "inci kapatılsın!" diye ahkam kesiyoruz bir de üzerine.
susmak, saklamak bizi aziz yapıyor, biliyorum. ama kendi vicdanımızı rahatlatıp aynada kendimize "aferin" demek için inci sözlük gibi gayet önemsiz, gayet sıradan bir şeyi hedef almak bildiğin eziklik.
siz şu saatte uyurken mısır'da insanlar canlı yayında ölüyor, tıpkı dünyanın her yerinde olduğu gibi. siz uyurken insanlar birbirine küfrediyor, tecavüz ediyor, neler neler yapıyor. nekrofili de var, pedofili de var, kaprofili de var bu dünyada. siz ayıplasanız da, küfür etseniz de varlar.
itirazım, mal bulmuş gibi vicdan süpürgesi diye inci sözlük'ün birkaç yazarının saçmalıkları üzerine ahlak methiyeleri düzenlere. eminim daha yaratıcı olabilirsiniz. zira "bizi sevmeyin çünkü biz hepimiz orospu çocuğuyuz".
