samimi, içten bir film. tam bir aile filmi. film bittikten sonra babamı aradım ben, beraber izledik sonunda, birlikte agladık bu kez.
nedense ben gulemedim oyle, belki aglamaya odaklanmıstım cok, simdi ne zaman aglamak istesem bu filmi izliyorum. ozellikle deniz'in okuldaki ilk gununu, insanlar buyudukce hayalleri kuculur mu baba deyisini.
tum bu aglamalar bir yana, hani sadık arkadaslarıyla kuruyor rakı sofrasını orda arkadaslarıyla konusurken farkediyor ne ugruna neler yaptıgını. duyarsızlıgı. ne kotu hissettim kendimi, en cok etkilendigim sahneydi.
aglatmayı amaclamıs ve aglatmıs bir filmdir. izleyin ve aglayın.
