bazen çok ihtiyaç duyulandır.
oturup saatlerce içimi dökmek istiyorum. tamamen yok etmez belki sıkıntımı, üzüntümü ama konuşup konuşup yorulana kadar konuşup sonra susasım var uzunca bir süre.
içim rahatlayacak belki. biriktirdiklerimi dökeceğim. belki işe yarayacak? belki bir daha bu kadar dolmayacak beynim, hafızam, duygularım... konuşup saatlerce sonrada o kişiyle bir daha yüz yüze gelmeyeceğim. korkum da olmayacak. "ne düşündü hakkımda? " demeyeceğim. "sonra bu anlattıklarımı bana karşı kullanır mı? "
ne kadar aciz bulacak beni hiç umursamayacağım. belkide ilk kez bu kadar bencilce konuşmak için çabalayacağım. bir solukta tüm biriktirdiklerimi dökeceğim. sonra her şey eskiye dönecek biliyorum. ama yinede bunu yapmaya ihtiyacım var....
