mustafa kemal atatürk'ün dönem içerisinde bir yurtdı$ı görü$mesine gitmekle vazifelendirdiği dı$i$leri bakanı $ahsın -$u an ismini hatırlayamıyorum- görü$melerde devlet politikalarından ba$ka insiyatif alma faaliyetlerinden rahatsızlık duyması sonucu görevden alıp yerine koyduğu, 1937'de tehlikenin farkına varmı$ olan atatürk tarafından tasfiye edilmi$; yine de zamanla da ikinci adam halini almı$ ki$i. milli $ef.
fakat inönü, efsanele$tirildiği lozan mütarekeleri sonucu atatürk ile bozu$mu$tur. "küstüm, oynamıyorum" tavırlarıyla musul elden kaçmakla kalmamı$, 12 ada için de çözümsüzlük yaratmı$tır.
musul'a kar$ı türkiye'ye önerilen, bugün nusaybin'in kar$ı tarafında, suriye sınırlarında olan bölge inönü tarafından "ya musul, ya hiç" tavrıyla reddedilmi$tir. suriye devleti, bugün petrol olarak kendine yetiyorsa, o "yem" bölge sayesindedir.
daha sonra, cumhurba$kanlığı döneminde türkiye ilk kez dı$ardan borçlanmaya ba$lamı$tır. -sanılanın aksine adnan menderes döneminde değil-
adnan menderes'in idamı öncesi avrupa'dan gelen "demokrasiye indirilmi$ büyük bir darbe olur" uyarısının önüne geçmi$, haberle$menin idamın ertesine kadar kapalı kalmasını hedefledi, ba$ardı -kaynak: efendi-beyaz türkler'in büyük sırrı/soner yalçın-
en büyük iyiliği denen ikinci dünya sava$ına girmemi$ olmamız ise ilginç. sokakta top oynayan çocukları izleyip; "beni de çağırsalar ya" demek, maç bitiminde herkes dağılırken eve dönmek gibi bir $ey bizim sava$a girmememiz.
ha bir de $u var. kendisine daha sonra teklif edilen 12 ada için "güvenliğin sağlanması için onca masraf gerekiyor, bırakalım o hamallık yunanistan'a kalsın" demi$, onu da reddetmi$tir. bugün tüm bu it dala$ı olmayabilirdi. yunanistan ile ya$anan gerginliğin asli nedeni ortadan kalmı$ olabilirdi. en azından haklı olabilirdik. yazık.
