büyük bir şehir de yaşamanın bile yetmeyeceğini düşündüğümde her yer küçük geliyor. öyle ki, dünyanın düz olduğuna inanıyorum, eşeğin sırtındaki tepsi olduğuna ya da. bir de uçurum hissi beliriyor içimde. her gün yürüdüğüm caddenin sonunda aşağı düşülen bir yer çıkacak sanıyorum bazı sabahlar, ama...
