dışarıdan bakınca tekim, içerinin halini bir ben bilirim. birkaç tanesi birden canhıraş çığlıklarla kulaklarımı çınlatırken kimi zaman teke düşen ben, yalnızlığımın dibine şezlong atıp güneşlenirim hayallerimin grisinde.
yalnızlığımı demleyip içerim kan kokusu almış dracula sakinliğinde. zira uzun sürmez o dipteki yalancı yalnızlığım. tıpkı yalancı kalabalığım gibi sürelidir tüm duygularım istikrar arayışımın aksine.
