biraz da çaresizlik.
uçurumdan düşmeden önce hani; boşlukta asılı kaldığın o bir saniye bile olmayan an var ya? işte öyle bir şey.
zor olan, yaşamak-ölmek değil. zor olan, öleceğin an yaşamaya çalışmak gibi. gerçeği kabullendiğin an dır.
aslında biraz değil, tam bir çaresizlik ve teslimiyettir.
on dakikadır öküz gibi ekrana bakmak eyleminde tartışmasız öküz biz oluyoruz. ekran ise çaresizce yaşanmışlıklar-pişmanlıklar.
