hayatım boyunca iç içe olduğum dil. bazen kaçmaya çalıştığım, bazen onu savunduğum, bir çok yerde tamamiyle karşında durduğum dil.
ülkemin insanlarının anlamadığı ve benim doğduğumdan beri farkında olduğum şey ise kürtçenin bir kültür olduğuydu. faşist kafaların "hav hav hav!" demesiyle ezilemeyecekti, sadece var olacaktı.
kabullenmek her şeyin başıdır. bazı şeyler görmezden gelinemez. bu da öyle bir şey.
elbette ki her şeyin bir sınırı var. ama tamamiyle gözden gelmek... yanlış ve fazla faşist.
