ve "bugün" senin için "sil baştan" başlamak istedim. gözlerimi açar açmaz başlamalıydım sensizliği kabul etmiş geleceğe. önce "saatim çalmadan" uyandım ve miskinliğimden kurtuldum. evet bu sabah resmine bakıp "günaydın sevgilim" demedim. aynaya bakarken acaba buda başarısız olduğum "oyunlar"dan biri mi olacak diye, sonra iyice baktım gözlerime ama bu sefer cesaretliydim "oyunun sonu" zaferle bitecekti. "kalbim"de düşünmek istemiyordu artık seni, kurtulmak istiyordu içindeki "can kırıkları"ndan. "nereye kadar" sürecekti bu amansız ve acımasız "fırtına"_?
