havuzda bir sahnesi vardır, baba kız kahve içiyormuş gibi bir atmosfer yaratırlar, eğlenirler falan. sıcacık bir sahnedir, arka fondaki müzik de bunu destekler güzelliktedir. ve elle fanning vardır, ablasından kat be kat elf, kat be kat başarılıdır. bu iki şeyden birini zaten biliyordum. hatta o sahne filmi seyretmeye karar vermemde çok etkili oldu. filmde hep o sahneyi bekledim. elle fanning'i de daha önce seyretmeme rağmen adını bilmiyormuşum bunu öğrendim.
bu iki nokta dışında yarak kürek bir film. sofia teyze uzun uzun tasvir çekince şahane film yaptım duygusuna kapıldı herhal. bir de bu filmin venedik'te ödüllendirilmiş olması ayrı enteresanlık. yani öyle bir "boş"luk var ki filmde hani yazacak bir şey de bulamıyorum.
belki de çok otobiyografik bir film de biz içine giremedik, bilemedim.
