tanrı ve ahiret kavramını kaldırdığımız zaman yaşadığımız hayat aslolan konumuna geçecektir. yani gerçek olan, önemli olan. ama tanrı ve ahiret inancını eklediğimizde yaşanılan hayat ve dünya önemini yitiriyor. aslolan ölümden sonrası yani ahiret hayatı oluyor. ve ortaya şu inanış çıkıyor evet bu dünyada her şey yolunda gitmiyor ama zaten bu hayat geçici ve aslolan hayat değil. aslolan ölümden sonraki ahiret yaşamı, sonsuza dek sürecek olan yaşam. işte bu inanış eklendiğinde bu dünya hayatının pek de mükemmel olmaması hatta acılarla dolu olması vs. pek bir anlam ifade etmiyor. sonsuz ahiret hayatının yanında maksimum altmış yetmiş senelik bir dünya hayatının tek bir anlamı var bu inanışta olan insanlar için. o da, bu dünya hayatının bir sınav olması düşüncesi. mantıklı gelir gelmez orası kişinin kendi bileceği bir konu. bu inanıştan dolayıdır ki bu inanca sahip insanlar ne kadar acı çekerlerse de dayanabiliyorlar. çünkü bu hayatın bir gün son bulacağının bilincindeler ve önemli olanın bu hayatta ne kadar rahat yaşamak değil ne derece iyi bir insan, iyi bir kul olarak yaşamak olduğunu düşünüyorlar.**
