--spoiler--
kanadımı kırdılar uçamadım anne savaşa soktular koşturdum.
kalbini açamayan herkesin aklına eğriyi doğruyu ben soktum.
sonbaharda dökülen yapraktım.ilkbaharda geri geldim ben.
aileme dostuma selamlar olsun gökkuşağındaki bir rengim ben.
aileme dostuma selamlar olsun yağmur sonrası güneşim ben.
--spoiler--
bir insan neden böyle sözler yazar? ya da böyle bir 'görev' edinir? iyiliğin koruyucusu olmak, bu gurur duyulması içtenlik uyandıran tek eylem için neden hepimiz kendimizi feda etmiyoruz ki?
--spoiler--
her güne yeni umutlarla açılan gözler, yalanlarla aldatılan gözler,
dolanlarla ağlatılan gözler bir güzel sözle güler.
akıtılan her damla ter yok oluşu engeller. negatif değillerse,
art niyetli değillerse eğer bu böyle devam eder. dilediğim her şey olmuyor,
çabalar bazen çok nafile. nargilenin dumanına benzer hayallerim,
sadece beni zehirler ve uçup gider. kafileler gibidir insanlar bazen seni seyreder giderler.
herkes kendine paha biçmiş, bende karşılıksız bir çek.
emeklerim dostluktan yana ama olmuyor, anneme sordum "niçin böyle?",
ama baktım o da ağlıyor...
--spoiler--
