dedem bizi karşılarken ve yanımda babam da varken içim kıpır kıpır olurdu otobüs ısparta otogarına girdiğinde. artık bana hiçbir şey ifade etmiyor ne yazık ki.. ne çarşısı, ne doğancı mah. , ne dere mah. , ne yedişehitler, ne ayazmana, ne de gülistan.. hepsi yalan oldu benim için..
