bilinçaltımızdan kaynaklandığını düşündüğüm zihniyet. türk olmasa bile, orospu çocuğunun teki olsa bile orta asya'dan çıkmış birisinin -çoğunluğu türk kökenli bir ordunun yardımıyla- dünyanın gelmiş geçmiş en geniş topraklara sahip imparatorluğunu kurması farketsek de farketmesek de gururlandırıyor bizi.
bu konuyu zamanında çok konuştuğum bir arkadaşımın bu konuda ilginç bir iddiası da vardı; ona göre cengiz'e duyulan bu sempatinin bir kaynağı da torunlarının (özellikle hulagu) arapların anasını ağlatması. ne alakası var diyeceksiniz tabi, bizim arkadaşa göre sebebi şuymuş:
biraz araştırma yapanlar bilir ki ki biz türklerin islamla tanışması öyle lise tarih kitaplarındaki gibi ''türkler 750 yılında talas savaşı nda arapları destekledi, sonra da topluca müslüman oldu'' tarzında olmamıştır. Arapların, emeviler zamanında orta asya ya saldırarak 100.000 civarında türkü öldürüp bir o kadarını da kadın ihtiyar çocuk demeden boklu bedevilere köle diye dağıtması, şehirleri çekirge sürüsü girmiş gibi yağmalaması (bkz: talkan ve curcan katliamı) müslüman olan türklerden bile '' siz numaradan müslüman oldunuz'' diye cizye alması gibi (islamı yayıyorlar abisi) şerefsizlikler türk halkının bilincinde kuşaktan kuşağa geçecek bir ''arap nefreti'' oluşturmuştur. emevilerden sonra başa geçen abbasilerin emeviler kadar hayvan olmaması ve türklere hak ettikleri değerin verilmesi bu kini azaltmışsa da yok edememiş ve moğolların 1258'de araplara tarihlerindeki en büyük soykırımı yaşatması da türkler tarafından bir ''intikam alma'' olarak kabul edilmiştir.
hatta arkadaşım daha da ileri giderek şimdiki abd-israil'i de bu gruba katıyor ve arapların ettiklerinin cezasını çektiğini söylüyor.
