bugün dünya üzerinde gerçekten de iyi insanların var olduğuna kendimi inandırdım.. Böyle mi bi arkadaşlık olur arkadaş? Yıllar önce yolda gördüğüm birisinden çok hoşlandım, tam 2 saat adım adım geçtiği yollardan sanki ardından döktüğü çiçekleri topladım. Takip ettik, takip ettim; bir türlü onun çiçekleri ardından döktüğü gibi ben ona içimden akan pınarları gönlüne dökemedim.. Ona yaklaştıkça, mesafeler aramızı kapattıkça içimdeki pınarlar yavaş yavaş buz tutuyordu sanki, cesaret okyanusu karışmıyordu benliğimde.. Işte, tamam dediğim bir an yaklaşıyorum fakat inanamıyorum uzaklaşmışım.. Ve örümcek ağı koptu gitti bir anda, kaybettim sonra onu.. Yıllar geçti unutamadım, ama bu şehirden gitme vakti gelmişti, beni tutan birşey vardı o da gidiyordu artık, yani ben gidiyordum.. Hani örümcek ağları öyle bir maddeden yaratılmıştır ya inceliğine nazaran çok sağlamdır, aynı boyutta çelik telden bile kuvvetlidir, işte benim bağım da böyleydi fakat bir tüy bile bu bağı koparabilirdi, koptu.. Yıllar geçmiş üzerinden zaman artık bir şarap gibi olmuş, yanımdaki arkadaşım birgün bunu görmüş ve benim için konuşmuş, beni anlatmış.. sonuç ne mi? ne olabilir ki, zaman beklemez ki... düşün bir kere sözlük: zaman geçtikçe, değeri azalıyor şarabın aksine.. Ama arkadaşlık değeri biçilmez artıyor; dost dostu kazıkladığı arkadan vurduğu, babanın insanlıktan çıktığı, kardeşin kardeşi öldürdüğü bu zamanda hemde.. Unutamadığım o'nu kaybettim ama kaybetmeyeceğim bir unutulmaz kazandım..
Herşeyden ötesin, Canımsın arkadaşım..
