bu mu yani benim sınavım; çelişkilerle dolu bir hayat mı?
eğer öyleyse ben kalacağım galiba bu sınavdan. hayır çok çalışıyorum ama başaramıyorum. bilgiler tam da pratik eksiğim var sanırım. aslında bilgiler de tam değil. sorun şu çıldırtıcı çelişkiler. oynamıyorum ülen, oynamıyorum! hayatı akışına bırakıyorum.
ya da dur. tamamen kafayı yemeden önce bir fırsat daha istiyorum. bak bu son, söz. bu sefer sorgulamak yok, kafama takılan soruları direkt atacağım aklımdan, kabulleneceğim her ne kadar ikna olmasam da...
ööfff... kimi kandırıyorum ki! olmayacak böyle. sen beni boşver. eğer bir sınav varsa benimkisi bu olmalı; çelişkilerle dolu bir hayat.
hani sokağa çıktığında etrafında insanları görürsün. hiç çıktın mı sokağa? o kadar çok insan vardır ki bazen boğulacak gibi olursun. hepsi birşeyleri kabullenmiş, ortak noktaları olan insanlar; ama sen teksindir, gözlemlersin onları, boşverirsin bazılarını da... işte bu hayat bana birşey öğretti; kabullenmezsen, başkalarının istediği gibi olmazsan yalnız kalırsın. kendin gibi olursan dışlarlar seni ya da sen onları kabullenmezsin. ama yine de olmuyorum onların istediği gibi. olduğum gibi görünmeye çalışıyorum. bu da beni yalnızlığa itiyor. yoksa benim sınavım yalnızlık mı?
ööfff... yine aynı konu; yalnızlık.
olmayacağım ülen onların istediği gibi, kabullenmeyeceğim ikna olmadıklarımı.
benim sınavım da bu galiba; çelişkilerle dolu, yalnız bir hayat.
