ciddi tirstigim ezan.
sorunun kaynağı icin çocukluğumuza inelim;
henüz küçük bir çocukken babaannemlerdeyim, zaten zerre haz etmem kendisinden, gecenin bir yarısı uyanmisim, bacak kadar boyum pencereden bakmaya bile yetmez gibiyken bakasım gelmiş, tam o anda eve 20metre uzaklıktaki camide ezan başlayınca ben bildigin isemisim oraya. sonra yıllar boyunca sabah ezaninda uyandığımda yatağın yaylarının icine kaçmak suretiyle sinmisimdir yatağa. sonra da günahlarımı dusundurtebilen tek şey olduğu icin korkmaya başladım, hala pek icli dışlı değiliz, seviyeli bir iliskimiz var.
