yıllar asırlar geçsede unutulmayacak maçtır. maçı maltepe meydanında kurulan dev ekrandan izliyoruz ana-baba günü. ayakta statda mac izler gibi yırtıyoruz kendimizi. uzatmalar gayet iyiyiz derken rüstü nün bir anlık hatası kafa ve gol. aman allah ım o an hani olur ya insan şok gecirir resmen soka girmiştik. gectim bi arkadasla bi kosede coktuk kaldık.diger arkadaslar napıyor haberim yok:D bi sigara cıkardım yaktım. oturdugum yerden soyle aralardan hırvatistan atagını gordum ofsayt olmus. rüstü kullanıcak.dedim bi kalkayım arkadas hala oturuyor. orta geldi hiç unutmuyorum ellerim birbirine baglı. top sekti .-ulan hadi ne oluyo derken topun saliselik bi anda üst aglara cakıldıgını gordugum anda saga sola kosmaya basladım tanımadıgım bir cocugun sırtına atladıgımda cocugun yüzündeki ifade yide unutamam. kendimi yerlere atıyorum çimlere atıyorum tanımadıgım insanalr kosup sarılıyoruz birbirimize. bütün bunlar bittikten sonra yaktıgım sigaranın sönmüş bi sekilde hala elimde olması dikkatimi çekmişti:D sonra penaltılar ama yüzde yüz olur ya oyle eminiz.hiç yapcagım birsey degildir ama bizim atıgımız penaltılara bakamıyorum. ve sonra rüstü kurtarıyor saatlerce süren eglenceler. hayatımda yasadıgım uefa finali,ceyrek final,2002 dünya kupası vs vs. hiç bir macta yasadıgım sevinci semihin golundeki sevince degismem.
