şimdi kapanır ışıklar, bir televizyon kalır karşıda bir de ben...
ne de çok insan gezdi durdu, kafamın içinde; kafamın içine basa basa, hiç de dikkat etmeden topuklularına, bir uyuyan var mı diye düşünmeden... karşımda futbol topu kalsın sadece, önümdeki sehpada yarıya kadar içilmiş bir çay, gözlerimle topu takip edeyim, gol olmayan şutları. kalkamam bu koltuktan, kalkarsam içime oturan huzurda kalkar uykumla birlikte, uyumak en güzeli huzurla; ama en çok salonda.
ne kadar da çok yürüyen var beynimin içinde ve ne kadar da çok gol olmayan şut.
