hani ilkbbaharda çiçeker açmaya başlar ya
işte öyle başladı bizim de hikayemiz.
sonra yaz geldi.
açıldık saçıldık ikimiz.
güneşle yeryüzü bir bütün olur ya
güneş yakar kavurur yeryüzünü.
hani çıplak ayakla basamassın yere...
biz de öyle kavurduk birbirimizi.
sonra sonbahar geldi.
yapraklar dökülmeye başladı.
aramızda kavgalar gürültüler.
tek tek düştü yapraklarımız
yüzümüzün düşen maskeleri gibi.
ve kış.
yağmurlar başladı.
tükenmekte olan sevgimize ağlayan gökyüzü...
yapraklarını bizim için döken ağaçlar...
bir daha hiç açmayacak mı dediğimiz o mis kokulu hanımelleri...
kar yağdı kışın ortalarında.
bir şekilde yürümeye çalışırken kaydık düştük.
sonra ne sen beni kaldırabildin ne ben seni...
işte böyle bitti aşkımız.
bir daha yaz olmadı.
ya da oldu ?
biz yandık...
küllerimizi bir denize attılar
hep ağladık...
kıyılara vurduk dalgalarla, birbirimizi bir kez daha bulabilmek için.
ama sen okyanustun bense küçük bir deniz...
kayboldum sende...
hep matemliyim..
o kış gibi...
